دلـش بـناله مـیازار و ختم کن حافظ
که رستگاریِ جاوید در کم آزاریست
======
سحر کرشمه ی چشمت بخواب میدیدم
زهی مراتبِ خوابی کــه بــه ز بیداریست
===========
قلندران طریــقت به نیــم جــو نــخرنــد
قبایِ اطلسِ آنکس که از هنر عاریست
==============
جمال شخص نه چشمست و زلف و عارض و خال
هـــزار نــکتــه دریــــن کــــار و بــارِ دلــــداریـست
========
بیــار بــاده کـه رنگین کنیم جامــه ی زرق
که مستِ جام غروریم و نام هشیاریست
===========
پیونـد عمر بسته بـموییست هوش دار
غمخوار خویش باش غم روزگار چیست